"Anneler, güzel bir şeyi, olmasını istedikleri bir şeyi sabırsızlıkla bekleyen çocuklarını, 'Yatacağız, kalkacağız, yatacağız, kalkacağız...' diye avuturken çıplak gerçeği söylemiş olacaklar."
"Yattığı yerden bir şarkı değil, ama bana ya da Başak'a bir şey söylerdi. Bu çoğu zaman bir uyarı olurdu: 'Sakın beni örnek almayın!'
Oysa çok geçti bilmiyordu ki çok geçti! Olan olmuştu... Böyle şeyler çocukken olur ve bir daha da silinmez. Terk edilmekten korkmak... Korktuğun şey başına gelince de kendini cezalandırmak... Böyle şeyler çocukken olur bir daha da silinmez."
Barış Bıçakçı yine keyifli, basit ama güçlü, gündelik dilde yazdığı öyküleriyle Türk öykücülüğünde yeni bir soluk olduğunu gösteriyor. İç içe geçmiş otuz yedi öykü aslında bir bakıma romanın kıyılarında da gezip, okuyucuya okuduğum öykü mü, roman mı? sorusunu da sordurtmuyor değil. Kitap, Başak'ın intiharından sonra çevresindeki insanların, intihar ve Başak merkezli olarak geçmişe ve geleceğe gidiş gelişleriyle ilerliyor ve son sayfada bize hızlı bir okuma, uzun bir düşünme bırakıyor.
Barış Bıçakçı'yı bende bu kitabıyla tanıdım. Başka kitaplarını da okumak keyifli olacaktır.
YanıtlaSil